Η ομορφιά δεν είναι το παν
Ἐνα ελάφι μεγάλο φτάνει το καλοκαίρι διψασμένο σε κάποια πηγή καθαρή και βαθιά και, αφού ήπιε όσο ήθελε, παρατηρούσε τη μορφή του σώματός του. Και προπάντων επαινούσε από τη μια τη φύση των κεράτων του με τη γνώμη ότι αποτελούν στολίδι για το σώμα του. Κατηγορούσε από την άλλη τα λεπτά του πόδια με τη γνώμη ότι δεν είναι ικανά να μεταφέρουν όλο το βάρος του. Ενώ όμως ασχολούνταν με αυτά, ξαφνικά ακούγεται κοντά γάβγισμα σκύλων και κυνηγοί. Και εκείνο (ενν. το ελάφι) ορμούσε να ξεφύγει και, όσο έτρεχε μέσα από την πεδιάδα, σωζόταν από την ταχύτητα των ποδιών του. Μόλις όμως έπεσε σε πυκνό δάσος, μπλέχτηκαν τα κέρατά του και γι’ αυτό πιάστηκε, μαθαίνοντας εξ ιδίας πείρας ότι ήταν άδικος κριτής λοιπόν των δικών του χαρακτηριστικών, αφού κατηγορούσε αυτά που τον έσωζαν και επαινούσε αυτά που τον πρόδωσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου