Θυμόμαστε τον Σόλωνα...

Απόσπασμα α' από "Σόλωνα" Πλούταρχου (κεφ. 5, ελεύθερη μετάφραση):

Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς κάνουν επίσης λόγο για κάποια συνάντηση του Ανάχαρση με τον Σόλωνα (...). Διηγούνται λοιπόν ότι ο Ανάχαρσης, όταν ήρθε στην Αθήνα, επισκέφτηκε τον Σόλωνα στο σπίτι του και του έλεγε ότι είναι ξένος και ότι έχει έρθει στην Αθήνα, για να γίνουν φίλοι. Κι όταν ο Σόλων τού υπέδειξε ότι είναι πιο συμφέρον να δημιουργεί κανείς φιλίες στην πατρίδα του παρά σε ξένη χώρα, ο Ανάχαρσης του είπε: "Εσύ λοιπόν που βρίσκεσαι τώρα στην πατρίδα σου γίνε φίλος μου και φιλοξένησέ με". Ο Σόλων θαύμασε την ευφυΐα τον Ανάχαρση για την απάντησή του αυτή και τον δέχθηκε στο σπίτι του και τον κράτησε κοντά του ως φιλοξενούμενο για αρκετό χρόνο. 

Αυτά συνέβαιναν την εποχή που ο Σόλων ασχολούνταν με την πολιτική και ήταν αφοσιωμένος με τη θέσπιση των νόμων της πολιτείας. Όταν λοιπόν ο Ανάχαρσης πληροφορήθηκε ότι ο Σόλων ασχολείται εντατικά με τα πράγματα την πολιτική και τη θέσπιση νόμων, άρχισε να περιπαίζει τον Σόλωνα, επειδή θεωρούσε ότι θα μπορούσε να ανακόψει με γραπτούς νόμους τις άδικες πράξεις και τις πλεονεκτικές διαθέσεις των συμπολιτών του. Κι έλεγε ο Ανάχαρσης ότι δεν διαφέρουν σε τίποτε οι νόμοι από τον ιστό της αράχνης, αλλά όπως αυτός συγκρατεί μόνο τα αδύνατα έντομα, ενώ τα ισχυρά τον θραύουν, έτσι και οι νόμοι είναι βέβαια ικανοί να συγκρατούν τους αδύναμους, αλλά παραβιάζονται από τους δυνατούς και τους πλούσιους. Σ' αυτούς τους ισχυρισμούς του Ανάχαρση λένε ότι ο Σόλωνας απάντησε ότι οι άνθρωποι παραμένουν πιστοί στις συμφωνίες εκείνες, τις οποίες κανείς από αυτούς που τις συνομολόγησαν δεν έχει συμφέρον να τις παραβεί και να τις αθετήσει. Κι ότι αυτός ο ίδιος προσαρμόζει τους νόμους που συντάσσει με τέτοιο τρόπο στον χαρακτήρα και στο συμφέρον των πολιτών, ώστε να αποδείξει σε όλους τους πολίτες ότι είναι πιο συμφέρον να ενεργούν ορθά και δίκαια παρά να παραβιάζουν τους νόμους. Ωστόσο η πολιτική κατάσταση στην Αθήνα εξελίχθηκε μάλλον όπως τη φανταζόταν ο Ανάχαρσης παρά όπως προσδοκούσε ο Σόλων. 

Και κάτι ακόμη είπε ο Ανάχαρσης, όταν παρευρέθηκε σε κάποια συνέλευση του αθηναϊκού λαού, πως κι αυτό του προκαλεί απορία, ότι δηλαδή στις συνεδριάσεις των Ελλήνων αγορεύουν βέβαια οι σοφοί, αποφασίζουν όμως οι αμαθείς.